شهریورگان

روز چهارم هر ماه در گاهشماری اوستایی شهریور نام دارد این نام در اوستا خشتروییریه می باشد
به چم پادشاهی یا کشور و فرمانروایی آرمانی
در چهره ی مینوی شهریور نماد قدرت و شهریاری اهورامزدا و در چهره ی زمینی نگهبان و
سرپرست فلزها است
گروهی از جشن های ایران باستان به نام جشن های آتش نامیده می شوند همانند جشن سده
٬جشن سوری (چهارشنبه سوری)٬ جشن آذرگان و جشن شهریور گان که دو جشن نخست سده
و سوری بیشتر جنبه ی ملی دارند اما جشن های آذر گان و شهریور گان ریشه در آیین زرتشتی
دارند
شهریور میان امشاسپندان از دیدگاه مقام در رده ی دوم پس از بهمن قرار دارد و در شهریورروز
از ماه شهریور جشن شهریور گان بر پا می شود شاید از این روی شهریور گان جشن آتش نامیده
می شود که با توجه به اغاز زمستان در گاهشماری کهن در شهریور ماه آتش را به سبب تغییر در
هوا می افروختند

امردادگان

امرداد نام ششمین و به گفته ای دیگر نام هفتمین و واپسین امشاسپندان است در اوستا به گونه ی اِمِرِتاتَ
به چم نامردنی و بی مرگی و جاودانگی است در واژه های ایران باستان الف با فتحه مفتوح منفی کننده است مانند انیران(غیر ایرانی)و ...به بخش دوم واژه مرداد که مَر در اوستا به چم مردن است
افزوده می شود و بی مرگی و جاودانگی می شودو این یکی از صفت های اهورامزدا است اما در جهان خاکی نگاهبان گیاه و رستنی ها است همانند دیگر جشن های ماهانه در روز هفتم امرداد در گاهشماری اوستایی جشن امردادگان برگزار می شود
و آن آیین هایی است که در فضای باز انجام می شودبیرونی در این زمینه می گوید: و معنای مرداد آن است که مرگ و نیستی نداشته باشد و مرداد فرشته ای
است که به نگاهبانی گیتی و اقامه ی غذاها و دوا هایی که از گیاهان هستند و درمان کننده ی بیماری ها
هستند موکل است